Ik weet niet of het komt doordat Cairo een grote stad is, maar het lijkt vaak een verzamelplaats van randdebielen te zijn. Althans, ik kom er hier een stuk meer tegen dan in Amsterdam, Londen of Sydney.
En dan heb ik het niet over die geestelijk gestoorde man die bij ons op het dak woont of randfiguren die me oneerbare voorstellen doen, maar over buitenlanders voor wie sociaal geaccepteerde omgangsvormen een onbekend concept lijken te zijn.
In mijn eerste huis hier, een appartement van het taleninstituut waar ik een maand Arabisch studeerde, woonde ik samen met een Belg, een Australische en iets waar we onderling naar refereerden als ‘het’. ‘Het’ kwam uit Luxemburg, droeg een hoofddoek en liep altijd in een jurk, was broodmager en kon nauwelijks praten.
Lees hier (of hier) het hele stuk.
No comments:
Post a Comment